Op netflix is een nieuw super populair programma, genaamd “Tidying up with Marie Kondo”. Dit programma volgt voornamelijk Amerikaanse stelletjes die wonen of leven in chaos of met veel te veel spullen, en moeite hebben met opruimen en weg doen. Hier komt de Japanse Marie Kondo bij helpen. Haar tactiek is het bedanken van de spullen voor hun bijdrage in je leven, en dan vragen of de spullen nog een blije emotie bij je teweegbrengen. Ik besloot deze manier van opruimen ook zelf eens toe te passen. Ik heb namelijk kasten vol oude zooi, kleding die ik niet meer draag, gereedschap zoals een compressor waarvan ik niet zeker weet hoe het werkt, en nog veel meer.

Ik begon natuurlijk verkeerd. Het gaat er volgens mij om dat je stapsgewijs begint, eerst één kast met kleding legen, alle kleding stk voor stuk bekijken, bedanken en wegdoen of terughangen. Ik haalde drie kasten tegelijk leeg met schoenen, broeken truien en shirtjes. Ik begon heel ijverig want de serie had mij geïnspireerd; eigenlijk moest alles weg! Kleding waarvan het kaartje er nog aan hing, hups, weg ermee. Schoenen die je een maatje te groot had gekocht en nooit droeg omdat je bang was enorme voeten te krijgen, weggekeild. Kleding van je gothic periode, alle zwarte broeken leggings en tshirts met vlammen erop konden gaan, net als de kleding uit je preppy periode met alle blousjes, Ralph Lauren logootjes en witte tennis sokken. Alhoewel. De witte tennissokken kunnen nog wel even mee. Het zou zonde zijn om sokken we te gooien aangezien die altijd lijken te verdwijnen in de wasmachine, toch? Ook kon ik één blousje wel houden, voor als het terug zou komen in de trends. Plus dat zwarte t-shirt met de vlammen, daar sliep ik wel eens in vroeger. Dus het is handig om die als slaapshirt te houden, denk ik. En zo begon het.

Uiteindelijk is er niks weggegooid, maar is alles uitvoerig bekeken, zijn er herinneringen mee opgehaald, en is alles weer teruggelegd. Heb ik er een troep van gemaakt? Ja. Staat de compressor nog in het hoekje van de kast? Ja. Weet ik hoe en waarvoor ik die moet gebruiken? Nee. Maar mijn vader heeft die ooit meegenomen omdat hij zei dat het handig was om te hebben en dat was tijdens die hele fijne zomer waar we met het hele gezin naar Kreta zijn geweest, dus die herinnering kleeft nu aan de  machine. Dat kan ik niet zomaar wegdoen. Herinneringen zijn onbetaalbaar.